Hessels Flashbacks.

Na zo’n 40 jaar volleybal zijn er altijd herinneringen die als Youtube-filmpjes in je hoofd blijven spelen. Ik schreef er een paar op.


Verrekijker.

 

Er lopen mensen op de volleybalvelden die iets extra’s in je losmaken. Er staat je iets tegen, je wilt ze verslaan. Soms is dat collectief omdat er vroeger eens iets voorgevallen is of een keer wat gezegd is, maar de persoon die zo meteen in beeld komt had niets gezegd. We kenden hem als goede volleyballer op hoger niveau als dat van ons maar hij oogde ongelooflijk arrogant. Zeker nu hij dit keer coach van de tegenstander was.

Het is al heel lang geleden. DBS2 heren mocht promotiewedstrijden spelen in Dokkum. Aangezien de duiven van Leo Groenewold nog niet binnen waren, vertrokken we zó laat uit Balk dat we ook te laat in Dokkum aankwamen. Daar kregen we een meevaller. Onze eerste tegenstanders van die dag kwamen van Terschelling en hadden zich afgemeld. Dat gebeurt natuurlijk nooit met promotiewedstrijden maar nu wel. Mazzel dus. De ploeg speelt goed en krijgt nog meer zelfvertrouwen dan ze al hadden. Ondertussen worden mogelijke tegenstanders bekeken en ingeschat. Daar zat een ploeg bij die zeer gedegen was en goed volleybal speelde en gecoacht werd door die arrogante man met zijn opvallende zwarte bril. Het zou moeilijk zijn om daar van te winnen. Maar winnen zou meteen promotie betekenen.

De wedstrijd begint en tegen de verwachting in gaat het voorspoedig. De Gaasterlanders hebben genoeg zelfvertrouwen. De stand is steeds licht in ons voordeel. Hun coach blijft rustig en probeert time-outs en wissels maar we blijven aan de betere kant van de score. Dan gebeurt het. De donkere bril vraagt met een elegant gebaar een wissel aan. Hij heeft zijn trainingspak uitgetrokken en gaat zichzelf inwisselen. Ik schrik, dit had ik nooit verwacht. Hij speelt normaal in een hoger team. Piet, die eerst met zijn gezicht naar het net stond, draait zich om, er komt een grijns op z’n gezicht, hij maakt kort het gebaar van ‘wisselen’ en maakt van zijn handen een verrekijker voor z’n ogen. Zo kijkt hij eerst naar de bank en dan het hele veld rond. Het was duidelijk, DBS was niet onder de indruk en zou dat varkentje ook wel even wassen. En dat was zo. Ondanks hun versterking stortte het team aan de andere kant in. Ruim gewonnen.

Als ik Piet zie in de supermarkt, zie ik dit vaak weer voor me.


Jeannet stunt

 

Het was een heel leuk jeugdploegje van DBS. Een team wat gedragen werd door een goede, volwassen instelling van vooral Wybregien Wagenaar en Jettie Otjes. Daarom heen veel enthousiasme en inzet van speelsters die gemiddeld iets meer moeite met het spel hadden, waaronder Jeannet. Het team had niet veel lengte, maar Jeannet gelukkig al wel.

Bij snel groeien kan het gebeuren dat spieren en pezen zich nog aan de nieuwe situatie moeten aanpassen en dat geeft dan een wat tragere indruk van de bewegingen. Maar ook Jeannet was een enthousiaste speelster die al behoorlijk kon blokken. Meestal gaat enthousiasme gepaard met veel geluid en misbaar maar bij Jeannet niet. Die hoorde je niet.

Afijn, een heel leuk team dus en met leuke resultaten. Al spelend in het rayon Sneek werd meegedaan in de top met als eindresultaat een gedeelde eerste plaats met (toen nog) Tromp-Olympus. Een beslissingswedstrijd zou worden gespeeld op neutraal terrein. De Snekers waren technisch iets verder, vielen over het midden aan en, wat een flink verschil was met DBS, blokten met 2 man tegen een midden-aanval. Normaal maakte ik mij als trainer daar niet te druk om, maar ja een beslissingswedstrijd, die moet toch gewonnen worden! Dus op donderdag een verhaal en uitleg. Vooral voor de midspeelsters want die kregen nu een extra mogelijkheid: in plaats van slaan een tactische bal naar rechts geven op de plaats waar de 2e blokker vandaan was gekomen. Gelukkig oefenden we wel allemaal voor het geval er toch een linksachter zou komen die op het heldere idee kwam om die tactische bal te gaan pakken. Iedereen leek het te begrijpen en te kunnen uitvoeren, behalve Jeannet. Het lukte maar niet.

De wedstrijd twee dagen later ging heel gelijk op. Het was een gevecht. Door de druk kwamen er niet zo erg veel aanvallen over het midden. Het viel niet te voorspellen wie er met de winst vandoor zou gaan. Totdat….. ja juist….de bal op het midden kwam bij Jeannet, die de bal perfect tactisch op de goede plaats neerlegde. De ploeg zag het meteen en gierde het uit. Wat donderdag niet lukte deed ze nu op het juiste, spannende moment geweldig goed. Het was weer één van die weinige keren dat een actie zoveel invloed had op het zelfvertrouwen dat je zeker weet: Nu gaan we winnen.

Kampioen dus.


 

Kampioen of geen kampioen

 

Kampioen worden is moeilijk. Met geluk alleen word je dat nooit. Je moet echt meer in je mars hebben dan de meeste tegenstanders. Laten we zeggen dat je de capaciteiten hebt en het gaat goed. Dan komt het grote gevaar…de verwachting. De spelers kijken naar de ranglijst en denken bewust of onbewust: “Oh, we moeten tegen de nummer 6 op de ranglijst, makkie”. De tegenstanders hebben zo iets van: “We moeten tegen de bovenste, we zullen eens laten zien wat we kunnen”. Als die nummer 6 dan thuis speelt en het publiek daar ziet dat de koploper wankelt, krijg je die wedstrijden met een ‘onverwacht’ verlies.

Tijdens de wedstrijd proberen coach en spelers een omslag te verkrijgen. Soms lukt dat door een bijzondere situatie of wissel of zoiets. Daar heb ik de fijnste herinneringen aan natuurlijk. Één minder fijne vertel ik met pijn in de ziel. DBS dames 1 zal kampioen worden in de 3e divisie. Dat zal gebeuren tegen Oranje Nassau uit Groningen. De voorlaatste wedstrijd van een mooie competitie. Coach Heeringa heeft de bloemen en de champagne al in de kofferbak. Je raadt het al natuurlijk … verloren. Maar dan ook kansloos, met tegenstanders die in het veld je lachend in de greep hebben. Werkelijk geen schijn van kans. Een rot gevoel hoor, met je bloemetjes en een rot humeur terug naar Balk te moeten. Gelukkig lukte het de week daarna alsnog. Met verse bloemen!


 

Netfout

 

In de categorie onverwachte omslagen in de wedstrijd behoort ook deze bijzondere netfout. Het vond plaats tijdens een wedstrijd tegen Far Út. Het was een bekerwedstrijd en Far Út speelde bij ons in de klasse en het was al heel duidelijk dat die kampioen zouden worden. Trainer en een paar spelers die in Sneek al hoog gespeeld hadden, hadden hier het voortouw. De wedstrijd vond in Oosthem plaats.

Je kon wel zeggen dat er ontspannen naar toe geleefd werd, want de groep besloot een stukje van de oude vloer van de Trime mee te nemen en aan te bieden. Het was dus de tijd dat er net een nieuwe vloer in onze sporthal gelegd was. Het aanbieden gebeurde met de vermelding dat ze op die vloer voor het laatst van ons gewonnen hadden. Geintje, maar hun trainer Jansma ( later nog bij DBS getraind) nam het zonder drukte in ontvangst en kon er niet om lachen. Voor de wedstrijd nog even gewezen op het net, dat aan de zijkant een gat vertoonde. De scheidsrechter vond niet dat daar een bal door kon en eigenlijk maakte niemand zich daar druk om. Het wordt een gezonde sportieve wedstrijd waarbij Far Út toch in het voordeel is en al 1 of 2 sets gewonnen had toen de wedstrijd explodeerde. De bal kon wel door het net. Volgens mij was het één van de Haringsmaatjes die hem er door sloeg en iedereen zag het, alleen de scheidsrechter hield vol dat alles goed gegaan was. Er was meteen ook een bres geslagen in het zelfvertrouwen en de spelvreugde van de ploeg uit Hommerts. Toen we daar even later een onorthodoxe wisseling in de opstelling tegenaan gooiden om hun eindeloze geram van hun linksvoorplaats tegen te gaan kregen we toch onze zin. Midspelers Sjouke en Timo gingen spelverdelen om zo vooral een beter blok aan onze rechter kant te krijgen. Dat deden ze geweldig. Niet alleen het blok was beter maar ook het spelverdelen ging goed. Het verder bekeren begon met die netbal.


 

Onverdiende winst

 

Je kunt bij matchpoint op verlies staan en dan door een zeer goede actie of een opleving de wedstrijd omdraaien en er alsnog met de winst vandoor gaan. Dat geeft een voldaan gevoel.

Anders ging het in een streekderby tussen DBS(heren1) tegen SVW. De Trime was goed gevuld want beide ploegen zijn nog in de race voor het kampioenschap. SVW heeft een team van allemaal jonge spelers met veel talent, DBS stelde daar wat meer ervaring en vechtlust tegenover. Uur van de waarheid. Het bleek dat SVW al weer was gegroeid en zich goed had ingesteld op het spel van DBS. Ze waren gewoon te sterk die zaterdag. Tot het matchpoint natuurlijk. De laatste aanval van SVW werd niet volledig verdedigd en ging richting muur. Er ging nog wel een speler achteraan maar die zou kansloos zijn. Die speler ( Ik meen dat het good old Roelof Wieringa was) ging door en speelde de bal nadat die tegen de muur was gebotst terug het eigen veld in, vandaar werd de bal weer met een hoge boog in de helft van SVW gewerkt. De bal viel naast de kluit spelers van SVW die hun overwinning al aan het vieren waren. Vriend en vijand waren verbaasd toen de scheidsrechter de opslag aan DBS toekende. Hij had niet gezien dat de bal de muur geraakt had. Je kunt je het je wel voorstellen: veel gedoe, veel boosheid en teleurstelling bij SVW en lachende DBS’ers. Zo’n teleurstelling valt moeilijk te verwerken. SVW was eraf en het cadeau van de scheidsrechter werd aangenomen. Het eindigde in een 3-2 winst voor Balk.

Toch had het zoet der overwinning hier een bittere nasmaak.


 

Opslag – Boppeslach 1

 

Iedereen weet het, een belangrijk onderdeel. Een goede opslag van iemand heeft vaak een beslissing geforceerd of zelfs een omslag in de wedstrijd veroorzaakt.

Ik kan er een aantal noemen die me bijgebleven zijn in al die jaren DBS.

Misschien moet ik eerst vertellen dat in de volleybal-oertijd de Tjechische opslag op gegeven moment heel er in zwang was. Die werd staande en zijwaarts als een molenwiek geslagen. Snoeihard vaak. Toen ik bij DBS kwam gebruikte Fedde Bakker die nog. Flink hard en in plaats van met de zij naar het veld stond hij met de rug naar het veld. Daardoor was het moeilijk in te schatten waar de bal precies naar toe zou gaan. Wij vonden het wel grappig en Fedde maakte er regelmatig punten mee. Toen ik echter voor het eerst met DBS een promotiewedstrijd met Heren 1 speelde om naar de zogenaamde promotieklasse te geraken, dreigde opeens alles te mislukken. Goede wedstrijden hadden we al gespeeld, maar tegen Wisky raakten we ver achter. Totdat….. ja inderdaad…Fedde aan opslag kwam en ons er met een ongekende serie er weer bovenop hielp.


 

Opslag-Boppeslach 2

 

Het meisjesteam kwam uit in het rayon. Dan hadden ze iedere week behoorlijke tegenstand, was de gedachte. Ze hadden het b est moeilijk daar. Middenmoot, als ik het me goed herinner. Wedstrijden gingen om drie sets en de stand in sets was gelijk. De meiden speelden voor wat ze waard waren voor een behoorlijk publiek. De laatste set naderde het einde en het ging niet zo goed. Als we de opslag nog zouden krijgen (ter herinnering: je kon toen alleen punten maken als je zelf opgeslagen had), dan zou er een meisje aan slag komen dat niet zo sterk opsloeg. Op de bank zat Janet die al behoorlijk bovenhands kon opslaan, maar ja, als je plotseling van de bank komt en onder druk van het scorebord en publiek moet opslaan, lukt het dan nog? Het is een risico dat ook best negatief kan uitvallen. Ik vroeg aan Janet; ”Als je er zo meteen rechtsachter inkomt, durf je dan bovenhands op te slaan”? Het leuke was dat als antwoord zij meteen opstond en het veld in wilde lopen. Dat kon nog niet maar ik was er nu zeker van dat ik kon wisselen. En inderdaad, een paar droge opslagen en het was gepiept.


 

Pas op voor Piet.

 

Het liep al fout toen we aankwamen bij een lege sporthal. De wedstrijd was verzet en zou twee uren later beginnen. Onze tegenstander was een ploeg in opkomst; SMS uit Wommels. Kaarten en rondhangen in een lege sporthal en lege kantine is geen goede voorbereiding. Ik had als trainer beter moeten weten. Misschien kievitseieren zoeken of zoiets zodat er een restje adrenaline actief zou blijven.

We stonden hoog. We moesten winnen om daar te blijven. De wedstrijd verloopt dramatisch. SMS speelt goed en wij niet. Toch willen we wel. De inzet is er. De strijd is hevig, maar toch komen we tekort. Ondertussen hebben we de eerste sets verloren en staan in de derde weer achter en het matchpoint is al bereikt, de laatste punt zal gescoord worden. Piet Zeldenrust is als achterspeler iets te vroeg ingelopen, de smash van de tegenstanders zal bij hem op schouderhoogte langsgaan. Gelukkig geeft Piet niet op en doet een wanhopige poging en raakt de bal half achter hem. Een soort backhand met de onderarm. Nooit eerder vertoond. De bal komt ook nog goed bij de spelverdeler die al zichtbaar blij is met deze bijzondere redding, er wat moois van maakt en de aanval is al even goed. Ommekeer in de wedstrijd. Matchpoint weg, set gewonnen, wedstrijd met 3-2 gewonnen.

Achteraf hoorde ik van de trainer dat hij zijn ploeg juist gewaarschuwd had dat DBS zo’n vechtersploeg was die nooit zou opgeven en dat hij juist voor Piet had gewaarschuwd als speler waar je voor uit moest kijken. Hij zal dat laatste ongetwijfeld aanvallend bedoeld hebben, maar dat Juist Piet die wonderbare redding deed, had nu een verlammende invloed op het moreel van SMS.


 

Wonder(lijk) Team.

 

Meisjes opleiden was de bedoeling. Bij de mini’s beginnen, zo veel mogelijk tegenstand laten ondervinden bij de meisjes C. Dan zouden er misschien vanzelf speelsters voor het eerste team uit groeien. Het werd een bijzonder team en dat bleef het ook. Een wonderlijke mix van talenten, waarbij niet iedereen goed kon smashen, niet iedereen goed kon springen, niet iedereen echt kon verdedigen, zelfs niet iedereen de volle aandacht erbij kon houden. Er waren dan ook vele afleidingen: nieuwtjes, mode en vooral …jongens. Gelukkig hadden ze wel allemaal gemeen dat ze niet wilden verliezen. En ze gunden elkaar de wissels.

Alles heb ik geprobeerd. Via de minitramp gesprongen om ze te laten voelen hoe gemakkelijk het smasht als je hoog springt, gespeeld tegen door hun ontmoette jongens, de video erbij gehaald, hun muziek bij de warming-up gedraaid en noem maar op. Het was ook wel iedere keer een belevenis, vooral ook voor mij. Er gebeurde altijd wel wat. Maar we geloofden in elkaar en er was inzet en plezier. Gelukkig maar. We hebben een mooie tijd gehad.

Ze schopten het tot kampioen van Friesland meisjes C. Heel knap was dat eigenlijk. Of zat het ook een beetje in het verdedigingssysteem? Ze weten vast niet wat ze zelf gespeeld hebben en vijandelijke coaches konden er ook geen pap van maken. Ze speelden 3-3. Zoek het maar op in een heel oud boek. Zeer geschikt voor bewegelijke spelers/speelsters. Werkt vooral goed als aan het net niet steeds een tweeblok gevormd wordt en….om de tegenstanders te verwarren.


Club Sponsoren

DBS Webshop

trainingjack

Klik op het shirt om naar de Webshop te gaan.

Facebook